Depressie?

Ik vroeg mij iets af wat ieder best persoonlijk ligt.
Ik vroeg mij af, hoezeer ieder hierzo temaken heeft met depressie, verdriet en bitterzoet verlangen.

Ik ben zelf een tijdje terug depressief geweest, en soms dan voel ik me of ik daar al uit ben, maar soms dan lijk ik er gewoon nog in te zitten. In beide gevallen ben ik gedemotiveerd en kan ik mijn passies niet meer nastrefen, noch simpele klusjes zoals het huis schoonhouden uitvoeren, de motivatie ontbreekt gewoon te erg.

Hoe zit dit alles met jullie?

Ik wel eens van die vervelende puberdipjes, maar verder ben ik meestal wel vrolijk.

Ik heb zelf vooral met liefdesverdriet te kampen, terugvallen, huilbuien, stemmingswisselingen, ziek worden..
Het komt goed, en ik word wel beter, maar steeds als ik denk dat ik beter ga, val ik weer weg.

Ik ken ook mensen die zich door een depressie heen sloegen, of nog steeds slaan.
Heel heftig..

Bitterzoet verlangen kent iedereen denk ik, mijn verlangen na het verleden is bitterzoet, en belemmerd me met kijken naar de toekomst.

Zoals je kan merken zit ik niet zo lekker in mijn vel op het moment, maar ik sla me er wel doorheen.
Ik kan soms ook best vrolijk zijn ;]

ik voel me de laatste tijd ook minder
gezeik met ouders
geen werk/studie
geen geld
nu sinds 2 dagen ook geen vriendin meer
mensen die ik vrienden noemde die steeds kutopmerking over mij maken

gaat lekker zo

IK zit ook zonder werk of studie, en er word wel aan gewerkt maar toch zit ik hele dagen thuis, en wat vrienden betreft word ik ook steeds meer een einzelganger...

Uiteindelijk raak je gewoon de reden kwijt om je bed uit te komen, en je heb eigenlijk ook nergens meer zin in. Het huis aan kant houden is een berg om te beklimmen, de digen die je graag deed kan je jezelf niet meer toe aanzetten... echt klote

yup

ik zit nu de hele dag achter de PC me dood te vervelen, gwn omdat de rest me niets meer interesseert

ben wel ff naar buiten gegaan om werk te zoeken, weer geen resultaat

ja xD
meestal maak ik me zorgen over ruzzie...
ik heb nu zo'n erge ruzzie dat ik niet eens meer normaal naar de stad kan gaan zonder te vechten/na geroepen te worden.
en dat alles omdat ik er niet als een emo uit zie?

ik heb een hele lange tijd in een grote, ernstige depressie gezeten. van mn 10e tot mn 16.
Heb er nog af en toe last van, maar dan focus ik wat er wel goed gaat en dat zijn van die idiote kleine dingen. bijvoorbeeld als mijn hond staat te springen om te wandelen. Dan zie hoe dat beest intens gelukkig is omdat jij wat moeite in dr steekt. Zo kom je er ook overheen: door op de kleine positieve dingen die je WEL hebt.

Toen ik 9 was, was ik een heel stil persoon en had ik bijna geen vrienden.
Ik moest toen ook naar de psycholoog en die kwam tot de conclusie dat ik mogelijk in een depressie zat.
Nu gaat het soms wel weer beter, maar soms voel ik me nog steeds echt heel kut x]

Iedereen heeft zijn ups en downs en daar moeten we mee leven hoe vervelend het ook is T_T
Ik was een tijd op de basisschool en 1e klas depressief, door de songteksten van o.a. Him knapte ik enorm op.
Voor al Death's in love with us, de 1e 2 coupletten geven me nu nog steeds het idee dat ik er niet alleen voor sta, alsof er iemand over me waakt. Dat maakt me sterker en ik sla me nu gewoon overal doorheen, hoeveel tranen er ook moeten vallen.

schijt

Klinkt redelijk bekend, al ben ik niet hoogbegaafd zover ik weet.
Al mocht ik klas 2 overslaan maar moest ik hem toch doen omdat ik de cito toets verprutste. Die verprutste ik overigens altijd en toch zit ik op een Havo/Vwo school
Ik heb echt een rot klas, ik heb er wel 4 vriendinnen maar 2 van ze erger ik me soms ook heel erg aan omdat ze vaak heel respectloos tegenover alto's zijn en vaak heel kinderachtig. De rest van de klas zijn van die vreselijk kinderachtige probleem puber gevallen. De meerderheid van mijn vrienden zijn dan ook ouder dan mij.
Maar mijn broertje is waarschijnlijk wel hoogbegaafd, hij is 4 en weet al van alles over 'biologie' en over planeten.
Mijn moeder kwam laatst op school voor een gesprekje met de juf en daar werd gezegt dat hij heel veel weet voor zijn leeftijd maar dat hij met zijn emoties erbij niet in balans is. Ze denken dat hij hoogbegaafd is en nu willen ze hem gaan filmen in de klas. Mijn moeder geeft natuurlijk geen toestemming voor zoiets achterlijks ><

Ik heb zelf naast Dyslectie een lichte aandoening in het Autistische spectrum(die afdeling dus), heb ik nu niet veel last meer van maar vroeger wel behoorlijk. Ik ging uiteindelijk naar een speciale basisschool en dat hield heel erg, zo goed dat ik daarna naar een 'normale' middelbare school kon, maar dan wel een van een aardig laag niveau. Daar zat het ook echt bom vol van het uitchot. Mensen die denken dat ze gangsters zijn, andere ruzieschoppers en echt veel tuig. Toch ging het in dat opzicht prima. Mijn cijfers waren "normaal" voor wat je daar tegenkwam, aka veel te laag voor mijn doen en dan vooral omdat er eigenlijk niksm eer met mijn aandoening werd gedaan. Motivatie op een laag pitje, werk af ok prima, ga maar wat voor jezelf doen. Dus tja eigenlijk was het waardeloos, en dan behaal ik mijn diploma met een 10 voor mijn engels toets, niet omdat ik begaafd ben ofzo, maar omdat ik in dat vak nog nooit iets nieuws heb geleerd en heel die examen toets 'vragen over teksten' waren, makkelijk zat als je gewoon prima engels kan. Op mijn vervolg opleiding ging het eigenlijk precies eender, behalve dat de stof pittiger was en ik al 4 jaar van demotivatie voor inzet achter de rug had. Tja ik deed een jaar over, kom ik uiteindelijk bij de laatste periode aan: stage, en na anderhalf maand blijkt dat die stage zo op mijn aandoening werkt dat ik er geen dag langer naartoe kan, werkelijk.

Tot zo'n 3 jaar geleden was ik niet echt depressief maar wel zeer naar de klote. Vanaf groep 3 tot de eerste klas werd ik gepest. Op de basisschool omdat ik zo leuk reageerde(dit scheen iets te maken te hebben met mijn NLD) en in de eerste door iemand die zelf vroeger gepest werd en zich beter wilde voelen (en die persoon zat ook bij mij op voetbal dus die zag ik 6 dagen in de week). Toen heb ik zelfs overwogen om een ZM poging te ondernemen. Gelukkig kwam er toen een incident tussen mij en die andere gast en zodoende ben ik met vrienden naar de schoolleiding gestapt en ging het allemaal iets beter. En vanaf de 2e klas ging ik meer met de 'goths' om op school en we zijn nu hele goede vrienden en ik word nu niet meer gepest.

jullie zijn volgens mij de eersten die dit te 'horen' krijgen, mijn ouders weten wel iets. Maar die dat ik ZM wilde plegen, 't is wel goed zo.

Ik ben zeker niet depressief,ookal word ik al sinds groep 3 gepest.

Ik word zelf altijd al gepest, dus tja erg vrolijk ben je dan ook niet gedurende je jeugd. Ik denk dat het op de middelbare wel ongeveer ophield, mede omdat ik toen ook vrienden kreeg, vraag me niet wat ik goed deed.
Nu voor mij school er op zit, zijn er dingen die ik eraan mis, en werken zie ik ook eeuwig tegenop, maar tenzij ik een goede reden heb, of dat het bbl is ga ik liever niet terug.

Ja,bij mij is het pesten dus doorgegaan,in de 1e viel het wel mee,maar nu kunnen sommige losers me nog steeds niet met rust laten.Zeer kinderachtig,het is geen basisschool meer,maar zij denken daar blijkbaar anders over,ach,wat is 14 toch een kloteleeftijd.

heb zelf ook iets van autisme (PDD-NOS) en ik weet nu echt al van heel veel goth's/alto's dat ze dat hebben.

begin me nu zelf weer wat beter te voelen, maar ik heb ook slechte tijden gekend, vanaf de brugklas tot havo 3 (in totaal 5 jaar IVM 2 keer blijven zitten) ongelooflijk gepest, steeds was ik (en ben ik nog steeds) het zwarte schaap, de pispaal, en als er iemand belachelijk werd gemaakt was ik dat altijd, nu dus nog steeds, maar nu heb ik ook mensen die ik soms wel als 'vriend' zie die dat gelukkig niet doen

sowieso maak ik niet zo snel vrienden, de manier waarop ik dan reageer schrikt mensen best snel af en zo, omdat ik af en toe best wel hyper kan zijn, voelt eig. best kut, als die mensen jou dan gelijk haten, maar t meest kutte is wel dat me zus zich toen een tijdje voor mij schaamde en niet met mij gezien wou worden bij der vriendinnen.

en daar komt ook nog es bij dat ik heel veel ruzie met me ouders heb gehad, vooral omdat ik gewoon koppig ben en af en toe wel een kutkind kan zijn.

maar t gaat nu dus gelukkig allemaal weer beter, had laatst dus 'terugval' maar daar ben ik weer overheen.

sowieso zijn jullie ook zo'n beetje de enige die nog nooit slecht woord over me hebben gezegd (voor zover ik weet) x'D

waarvoor dank (A)

ja pdd-nos is dus ook precies wat ik heb^^

En idd ik kan soms ook hyper zijn, ik ben het a fijte gewoon niet gewend om met teveel vrienden te zijn dan ga ik het ietsje te erg naar me zin hebben

Mijn ma is niet overdreven strikt, maar wel heel streng, in de zin dat ze van aanpak weet, dus ben ik qua schijn tegenover haar best braaf, relatief gezien dan.
Ze weet dat ik hele dagen niks doe en het huis een rotzooi laat worden waar ik pas echt iets aan doe de dag voordat ze thuis komt, maar zij denkt gewoon dat ik lui en lakts ben, terwijl het voor mij tegenwoordig echt een immense berg te beklimmen is om me ergens voor in te zetten, de gedachten alleen al om te stofzuigen, de afwas te doen of uberhoupt de vaatwasser in te ruimen en aan te zetten is gewoon compleet demotiverend tegenwoordig... er izjn keren geweest dat ik wist hoe boos ze zou worden en dan toch niet opruimen omdat ik mijzelf er niet toe aan kon zetten...

Ik heb niks, alleen een minderwaardigheidscomplex gehad, ook door pesten.
Halverwege de 1e klas ging dat gelukkig wat weg en nu heb ik nog wel wat zelf-haat maar dat laat ik links liggen.
Ik heb wel een aantal allergieën ontwikkeld T_T
Hooikoorts, stofmijt, zonne-allergie, ik ben ook allergisch voor vogels, katten en chloor en voor een bepaalde soort lippenstift.

Tegenwoordig pesten ze me niet meer recht in mn gezicht, het zijn van die roddeltantes waar ik mee opgescheept zit in de klas, maar ik kan ze wel aan. Ze vallen mijn vriendinnen meer lastig omdat die niet durven tegen te spreken, dus dat doe ik wel voor ze. Ze zijn ook altijd vet bazig, en daar trek ik me dan ook niks van aan, worden ze boos maar aangezien ik als het echt moet een bitch kan zijn doe ik dat ook xD Maar ik verlaag me niet tot hun niveau door mensen af te kraken op kleding en uiterlijk ><

Volgens mij moet ik nu heel blij zijn.
Ik ben nooit echt gepest. Ja, wel wat kutopmerkingen, maar dat stelde niet zo veel voor.
Ik zat op de basisschool in een supergezellige klas.
Heb een paar hele goede vrienden die ik al 12 jaar ken.
De eerste en tweede klas was weer een geweldige klas vol lieve mensen.
Tuurlijk waren er wel kutkinderen, maar die heb je overal.
De derde kwam ik in een nieuwe klas, iedereen daar kende elkaar al en ik paste er niet echt tussen.
Maar dat was ook nog wel te overleven, ze waren niet vervelend ofzo.
Nu heb ik wel een redelijke kutklas.
Het is niet dat de mensen niet aardig zijn, maar het klikt gewoon met niemand echt.
Maar goed in de pauze heb ik Joos, Tezzie, Mar en Veronique. ^^
Verder heb ik ook geen last van autisme of dyslectie o.i.d., voor zover ik weet.

De 1e en 2e klas waren bij mij ook heel leuk, maar in de 1e dumpte mijn beste vriendin me terwijl ik vet veel moeite had gedaan zodat we bij elkaar in de klas zouden komen, want dat wilden we graag..
Nu zit ik in een klas vol met vreselijke mensen, al vallen de jongens dan nog wel mee. Als ik mijn vrienden niet had zou ik echt in een depressie raken T_T

Ik ben op de basisschool echt keihard gepest. Daardoor had ik sociale faalangst gekregen.
Daarnaast had ik ook al een soort van eetstoornis ontwikkeld, waardoor ik een paar keer in het ziekenhuis ben opgenomen met sondevoeding en alles. Ik liep bij psychologen enzo, de basisschool tijd was voor mij echt een hel.
Toen ik op de middelbare school zat, was het pesten wel minder geworden, maar zat bij een 'vriendinnen' groep, die mij eigenlijk alleen maar gebruikten en alleen maar tegen me logen/in de steek lieten. Ik zat nog steeds niet goed in me vel, dus ik werd echt depressief had ook echt zelfmoordneigingen enzo, antidepressiva, weer naar de psychologen waar ik net van af was. Plus: ik kreeg weer last van mijn eetstoornis. Op een geven moment ben ik maar weggegaan bij die meiden en met een andere vriendin bij de richel gaan zitten(me vriendengroep van school). Daar voel ik me nog steeds wel veilig enzo. Ik zit nu nog steeds aan de antidepressiva en alles, en me eten dat gaat nu ook weer bagger.
Maar toch voel ik me toch een stuk beter dan vroeger, en ik heb geen zelfmoord neigingen enzo. Alleen dat eten gaat gewoon niet.
Door het gepest ben ik ook bang geworden voor grote mensen massa's en durf ik ook niet alleen over straat, of door mn school te lopen. Bang dat iemand me wat aandoet ofzo.

Damn wat een verhaal

MuseLovertje schreef:Ik ben op de basisschool echt keihard gepest. Daardoor had ik sociale faalangst gekregen.
Daarnaast had ik ook al een soort van eetstoornis ontwikkeld, waardoor ik een paar keer in het ziekenhuis ben opgenomen met sondevoeding en alles. Ik liep bij psychologen enzo, de basisschool tijd was voor mij echt een hel.
Toen ik op de middelbare school zat, was het pesten wel minder geworden, maar zat bij een 'vriendinnen' groep, die mij eigenlijk alleen maar gebruikten en alleen maar tegen me logen/in de steek lieten. Ik zat nog steeds niet goed in me vel, dus ik werd echt depressief had ook echt zelfmoordneigingen enzo, antidepressiva, weer naar de psychologen waar ik net van af was. Plus: ik kreeg weer last van mijn eetstoornis. Op een geven moment ben ik maar weggegaan bij die meiden en met een andere vriendin bij de richel gaan zitten(me vriendengroep van school). Daar voel ik me nog steeds wel veilig enzo. Ik zit nu nog steeds aan de antidepressiva en alles, en me eten dat gaat nu ook weer bagger.
Maar toch voel ik me toch een stuk beter dan vroeger, en ik heb geen zelfmoord neigingen enzo. Alleen dat eten gaat gewoon niet.
Door het gepest ben ik ook bang geworden voor grote mensen massa's en durf ik ook niet alleen over straat, of door mn school te lopen. Bang dat iemand me wat aandoet ofzo.

Damn wat een verhaal

het ergste van alles, is dat mensen die pesten gewoon echt niet weten wat ze aanrichten, of het laat ze gewoon koud

Indeed, en ze doen het vaak om zelf in goed daglicht te komen.
Terwijl ze andere mensen naar de klote brengen